Podobrazie to materiał wraz z pokrywającą go warstwą gruntu,
na którym powstaje ikona. W ikonografii jest to najczęściej deska z drewna
lipowego, wzmocniona szpongami (poprzecznie wstawione deseczki na zastrzał w
celu wzmocnienia i niepaczenia się drewna, wykonane z twardego drewna, np. dębu lub buczyny) oraz
lewkas, czyli warstwa kleju i gruntu klejowo-kredowego.
Pierwszym etapem po wykonaniu lub kupieniu deski jest jej
przeklejenie. Wykonuje się to klejem króliczym, dostępnym jako granulat różnej
wielkości.
Klej należy odpowiednio przygotować – namoczyć a następnie
podgrzać w kąpieli wodnej.
Po otrzymaniu kleju przeklejamy nim deski, uprzednio nacinając skośnie lico deski.
Następnie należy naciągnąć na deski płótno bawełniane lub
lniane – może być zwykła gaza.
Dopiero teraz można położyć zaprawę, czyli grunt klejowo
kredowy, przygotowany z używanego już kleju oraz kredy szampańskiej i bolońskiej. Zaprawa powinna być biała i gładka ze względu na przeświecanie przez
warstwy farby a jednocześnie nie może wchłaniać spoiwa. Biel zaprawy wzmacnia
ponadto nasycenie barwników.
Aby uzyskać ok. 1-2 mm grubość gruntu na desce należy
położyć ok. 12 warstw gruntu, co trwa od 5 do 7 dni ze względu na potrzebny
czas schnięcia gruntu.
Ostatnie warstwy zaprawy powinno położyć się przy pomocy
szpachelki aby wyrównać całą powierzchnię.
Kolejnym etapem, po dokładnym wyschnięciu podobrazia, jest
jego szlifowanie – moim zdaniem to najżmudniejszy etap przygotowywania deski
choć efekt i świadomość „samowystarczalności” na pewno są bardzo ważne.
Gotowe podobrazie w porównaniu z niewyszlifowaną zaprawą na
desce (na spodzie)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz