Deska 30 x 30 cm, lewkas, złoto 23 3/4 karata na pulment, tempera jajowa, werniks.
Chrystus i św. Menas, także Ikona Przyjaźni − koptyjska ikona z VI-VII w. pochodząca z klasztoru w Bawit (Bauein) w Egipcie, znajdująca się w kolekcji Luwru.
Autorem ikony jest nieznany artysta chrześcijański działający w VI lub VII w. Obraz został odnaleziony podczas wykopalisk prowadzonych przez francuskiego archeologa Jeana Cledata w 1900. W dzienniku archeologa brak jednak opisu dokładnego miejsca odnalezienia ikony. Ikona uznawana jest za najstarszy znany artefakt sztuki koptyjskiej.
Starożytny artysta przedstawił dwie postacie: Chrystusa, łatwo rozpoznawalnego po nimbie z krzyżem i księdze Ewangelii w dłoni, oraz św. Menasa, opata trzymającego zwój, najprawdopodobniej z tekstem reguły swego monasteru. Św. Menas był żołnierzem, który został mnichem i poniósł śmierć męczeńską w 295. Chrystus trzyma dłoń na ramieniu opata w geście przyjaźni, stąd inna nazwa wizerunku –Ikona Przyjaźni. Według innej interpretacji gest ten oznacza protekcję. Prawą ręką Menas wskazuje na Chrystusa, który jest jego oparciem lub błogosławi kontemplujących ikonę. Treść ikony może być odwołaniem do słów Chrystusa z Ewangelii św. Jana: "Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi".
Postacie stoją w pozycji frontalnej. Tłem dla nich są wzgórza i niebo w kolorze zachodzącego słońca. Obok Chrystusa znajduje się grecki napis – Zbawiciel. Postać przyjaciela również posiada opis – Apa Mena opat.
Ikona zachowana jest w dobrym stanie. Drewno użyte przez artystę to sykomora.
Wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz