Przedstawiam Barbarę Misiun

Nazywam się Barbara Misiun, 
wiek... (widać na zdjęciu)
zawód wykonywany - aktorka
zawód niewykonywany - mgr teologii 
niekarana;-)

To było trzy lata temu, po urlopie. Kiedy wyjeżdżałam z rodzinnego domu, moja siostra powiedziała: "Pamiętasz, ty kiedyś ładnie malowałaś". Jej słowa w dziwny sposób przeniknęły mnie. Po powrocie do Płocka usłyszałam od znajomej o warsztatach ikonopisania. Nie miałam pojęcia o ikonach, ale zainteresowałam się. Gdy z teatru dostałam nieoczekiwane pieniądze, których suma pokrywała koszty warsztatów, wzięłam to za znak Opatrzności i zapisałam się na warsztaty. 

Pisanie ikon koi moją duszę. Jest spotkaniem z Niewidzialnym. Rozwija moje spojrzenie na piękno i sztukę, harmonizuje mój umysł i duszę. Inspiruje mnie w tym miłość do Boga i do moich bliskich, którym chcę zostawić "kawałek modlitwy na ścianie". Modlę się za osobę dla której piszę ikonę. Czasami nawet twarz świętego nosi znamiona tej osoby. Tak było np. ze św. Mateuszem, którego pisałam dla chrześniaka.

Najbardziej w ikonie fascynują mnie oczy - nadawanie głębi spojrzeniu i usta, które podkreślają wyraz twarzy. To niesamowite - jak jedna kreska lub kropka może zmienić oblicze. W tym momencie zasadne jest stwierdzenie, że "ani jedna jota nie może być zmieniona".

Piszę ikony, które w tajemniczy sposób poruszają moje serce lub umysł. Obecnie przygotowuję się do pisania ikony Trójcy Świętej i mojej świętej patronki - to taki prezent dla siebie. 
Nie trzeba mieć zdolności plastycznych. Wystarczy tylko odnowić w sobie wrażliwość na piękno. Pod okiem Kasi "niemożliwe" staje się "możliwe".